کد مطلب:53214 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:172
آیا در میان شما كسی هست دو ركعت نماز بخواند كه در آن هیچ گونه فكر دنیا به خود راه ندهد، تا یكی از این دو شتر را به او بدهم. این فرمایش را چند بار تكرار فرمود، كسی از اصحاب پاسخ نداد. امیرالمؤمنین علیه السلام به پا خواست و عرض كرد: یا رسول الله! من می توانم آن دو ركعت نماز را بخوانم. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: بسیار خوب به جای آور! امیرالمؤمنین علیه السلام مشغول نماز شد، هنگامی كه سلام نماز را داد جبرئیل نازل شد، عرض كرد: خداوند می فرماید یكی از شترها را به علی بده! رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: شرط من این بود كه هنگام نماز اندیشه ای از امور دنیا را به خود راه ندهد. علی در تشهد نشسته بود فكر كرد كدام یك از شترها را بگیرد. جبرئیل گفت: خداوند می فرماید: هدف علی این بود كه كدام شتر چاقتر است او را بگیرد، بكشد و به فقرا بدهد، اندیشه اش برای خدا بود، نه برای خودش بود و نه برای دنیا. آنگاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به خاطر تشكر از علی علیه السلام هر دو شتر را به او داد. خداوند نیز در ضمن آیه ای از آن حضرت قدردانی نموده، فرمود: «ان فی ذلك لذكری لمن كان له قلب او القی السمع وهو شهید»[1] . سپس رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: هر كس دو ركعت نماز بخواند و در آن اندیشه ای از امور دنیا به خود راه ندهد، خداوند از او خشنود شده و گناهانش را می آمرزد.[2] .
برای پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم دو شتر بزرگ آوردند. حضرت به اصحاب فرمود: